نویسندگان:
- وحید سبزیانپور(استاد دانشگاه رازی کرمانشاه)
- فاروق نعمتی(دانشیار دانشگاه پیام نور)
چکیده:
بر اساس نظریه بینامتنیت، هر متن ادبی، آگاه یا ناخودآگاه، زایش و بازخوانشی از آثار ادبی پیش از خود یا معاصر با خود است. نهجالبلاغه از هنگام ظهور تاکنون، همواره به عنوان یکی از منابع مهم و کلیدی ادبای عرب به شمار میرود. محمد بن ادریس شافعی از عالمان و فقیهان قرن دوم هجری و پیشوای مذهب شافعی است که بسیاری از مفاهیم حکمی و اخلاقی را به لباس نظم درآورده است. وی با توجه به عشق و ارادتش به علی(ع) که از یکسو قافلهسالار شعر و ادب بوده و از دیگرسو وامدار حکمت الهی و قرآنی است، سخنان حکیمانهی آن حضرت را در لایههای اشعار خود جا داده است. در این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی و با استقراء الفاظ و مضامین گهربار نهجالبلاغه، ضمن بررسی اشکال مختلف اثرپذیری امام شافعی از کلام امام علی(ع)، نشان میدهیم که وی علاوه بر ارادت و اخلاص ویژه به ساحت آن امام(ع)، مانند بسیاری دیگر از ادیبان و شاعران عرب و ایرانی، سیراب ازچشمهی زلال حکمتهای آن حضرت شده است. یافتههای این پژوهش گویای آن است که در دیوان شافعی و نثر وی، انواع مختلفی از اثرپذیری تصویری، لفظی و معنایی از نهجالبلاغه به چشم میخورد.
کلیدواژهها: امام علی، امام شافعی، نهجالبلاغه، حکمت، شعر عربی
- در سامانه عضو شوید.
- کیف پول خود را شارژ کنید.
- فایلهای مورد نظر خود را با فرمت PDF دانلود کنید.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.