نویسندگان:

• طاهره روحانی(دکتری تاریخ اهل‌بیت)
• حمیدرضا مطهری(عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی)

چکیده:

عصر امام هادی(ع) (۲۲۰-۲۵۴ق) با حکومت شش خلیفه عباسی مصادف بود. در این دوره از جهان اسلام، شاهد رشد و گسترش فرقه‌هایی هم چون معتزله، حنابله، جریان فکری تشبیه، جبر و تفویض و تحریف قرآن در میان مسلمانان هستیم. در این عصر پیروان ادیان دیگر، مانند یهودی، مسیحی و زرتشتی در کنار مسلمانان زندگی می‌کردند که این امر بر دامنه تبلیغات فرهنگی اثر گذاشته بود. با سیری در اسناد تاریخی حدیثی و به روش توصیفی- تحلیلی، می‌توان چگونگی برخورد امام هادی(ع) را با جریان‌های فکری در مسایل کلامی مورد واکاوی قرار داد. از جمله کارهای ایشان می‌توان نامه‌نگاری با شیعیان، مناظره، رد شبهات مطرح شده، تبیین اندیشه صحیح و تعلیم دعاها و زیارت جامعه را برشمرد .در این پژوهش، ضمن بیان جریان‌های فکری‌ که اعتقادات آنها متعارض با اندیشه کلامی اهل بیت (ع) است، به چگونگی رفتار و برخورد امام با آنها و دفع آسیب-هایی پرداخته می‌شود که از ناحیه این اندیشه‌ها متوجه جامعه اسلامی شده بود.

کلیدواژگان: اهل‌سنّت، رفتارشناسی، مواجهه، امام هادی(ع)

مطالعه بیشتر