نویسندگان:

• مرضیه برزن(دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه پیام نور تهران)
• کریم نجفی‌ برگزر(دانشیار گروه تاریخ دانشگاه پیام نور تهران مرکز)
• اصغر قائدان(دانشیار گروه فرهنگ و تمدن اسلامی دانشگاه تهران)
• سیدحسن قریشی(استادیار گروه تاریخ دانشگاه پیام نور قم)

چکیده:

هدف: این پژوهش به بررسی مرجعیت علمی امام سجّاد (ع) در میان اهل سنّت پرداخته است تا علاوه بر اثبات شایستگی علمی امام و حقانیت شیعه در پیروی از ائمه (ع)، نقطه مشترک دیگری را بین دو مذهب بزرگ اسلامی (شیعه و سنی) برای تحکیم وحدت معرفی کند. روش: این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی به واکاوی جایگاه علمی و فقهی امام سجّاد (ع) از دیدگاه اهل سنّت با استفاده از داده‌های تاریخی و حدیثی پرداخته است. یافته‌ها: اگر چه اهل سنّت در سالهای آغازین امامت امام سجّاد (ع) چندان با این جایگاه آشنا نبودند، اما مقام علمی و فقهی ایشان در سالهای بعد، بارها ستوده شد و او را فردی ثقه، فاضل، فقیه و امین دانسته‌اند؛ تا جایی که ایشان به عنوان مرجع دینی و پیشوای شریعت، محل رجوع اهل سنّت نیز بودند. نتیجه‌گیری: مرجعیت امام در وادی عمل در مصادیقی چون: اعتبار سندی روایات حضرت، تلمذ علمای اهل سنّت در محضر امام و نقل روایات امام از سوی آنان، شرکت در مجالس علمی، مشاوره و مذاکره علمی علما با امام و تاثیرپذیری از مواعظ ایشان و… توسط اهل سنّت به اثبات رسیده است.

کلیدواژه: اهل سنت، خلفای اموی، تقیّه، مرجعیت علمی و فقهی، امام سجّاد(ع)

مطالعه بیشتر