نویسندگان:
- ابراهیم قاسمی(استادیار دانشگاه ادیان و مذاهب)
- محسن جوادیصدر(کارشناس ارشد مذاهب اسلامی)
چکیده:
فقهای امامیه فی الجمله غنا را حرام میدانند؛ اما به برخی، مانند فیض کاشانی، منتسب شده که غنا را حلال و حرمت را به حواشی محرّم آن مربوط دانستهاند. در این مقاله با توجه به شخصیت علمی و اخلاقی فیض کاشانی، کاوشی در مورد معنای لغوی و اصطلاحی پدیده غنا، آرا و ادله قائلان به حرمت و حلیت موضوع غنا از منابع تشریع، بهخصوص در بین فقهای امامیه و فقه حنفی داشتهایم. باید دقت شود که در این مسیر، بررسی آیات قرآن کریم و روایات حرمت غنا، نظر فقهی متقدمان و متأخران، نظیر شیخ انصاری و فقهای معاصری همچون مرحوم امام خمینی و آیتالله خویی، و نظرات برخی از فقهای حنفی در این مبحث فقهی کمک شایانی خواهد کرد. علاوه بر ادله اجتهادی، که اصل رد مسئله غنا و فرعیات آن است، باید به عرف نیز توجه کرد؛ زیرا میتواند راهگشای مناسبی برای مسائل فقهی معاصر باشد؛ چنانکه مرحوم فیض عرف موسیقی حرام را تناسب آن با دربار خلفای بنی امیه و بنی عباس بیان میکند. نکته مهم این است که باید بدانیم در بین فقهای شیعه کسی غنا را به صورت مطلق حلال نمیداند و همین مسئله که به نحوی اجماع بر حرمت غنا است، کار را برای پذیرش نظریه فیض کاشانی دشوار میکند.
کلیدواژه ها: حلیت غنا، حرمت غنا، ادله اجتهاد، فیض کاشانی، فقه حنفی
- در سامانه عضو شوید.
- کیف پول خود را شارژ کنید.
- فایلهای مورد نظر خود را با فرمت PDF دانلود کنید.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.